မုိးေန႔ေဟာင္းမ်ား

လာတုံးကေတာ့ အုန္းေရေသာက္ရုံ
ခရုခြံေကာက္ရုံသက္သက္


မင္းကမ္းစပ္မွာ
လက္ပမ္းက်တဲ့ပင္လယ္
မင္းကမ္းေျခမွာ ေရတိမ္နစ္တဲ့ပင္လယ္


လာတုံးကေတာ့ အုန္းေရေသာက္ရုံ
ခရုခြံေကာက္ရုံသက္သက္


မင္းစဥ့္တီတုံးေပၚ
အရွင္လတ္လတ္ငါးတေကာင္ေသငယ္ေဇာငင္သလုိ ပင္လယ္
မင္းေကာင္းကင္ေအာက္မွာ
လႈိင္းေတြနဲ႕ေဘာင္ဘင္ခတ္
မွန္တခ်ပ္လုိဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးက်ကြဲေနတဲ့ ပင္လယ္


မင္းမ်က္ႏွာအေနအထားသာ
ငါ့အတြက္ ေလာကဓံတရားဆုိတဲ့ ပင္လယ္
မင္းမုန္တုိင္းေတြမွာ
အဘိဓမၼာဆရာတေယာက္လုိငုိေၾကြးၿပီး
မင္းေလညင္းေတြမွာ
ကေလးငယ္တေယာက္လုိ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္သူပင္လယ္



ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕ဖြယ္ မင္းေန႕ေတြမွာ
စင္ေရာ္ေတြကုိပ်ံသန္းခိုင္းၿပီး
လင္းပုိင္ေတြကုိ ျမဴးတူးေဆာ့ကစားေစသူ ပင္လယ္


လျပည့္လကြယ္ညေရာက္တုိင္း
ေရသူမေတြကုိဖန္ဆင္း
မင္းေျခေတာ္ရင္းမွာ ဝပ္ဆင္းခံစားေစသူပင္လယ္


မင္းအနမ္းမွာပဲ
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ငါးမန္းစာေကၽြးပစ္ခ်င္တဲ့ပင္လယ္
မင္းေသနတ္ထဲမွာပဲ
အသက္စြန္႔ရတဲ့ က်ည္ဆံတေတာင့္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ပင္လယ္
မင္းရာဇဝင္မွာပဲ
ပုဂံၿမဳိ႕ေဟာင္းျဖစ္ခ်င္တဲ့ပင္လယ္
မင္းလက္ဝါးကပ္တုိင္မွာပဲ
သူေတာ္စင္ ငါျဖစ္ခ်င္တဲ့ပင္လယ္


လာတုံးက အုန္းေရေသာက္ရုံ
ခရုခြံေကာက္ရုံသက္သက္ ။ ။



သစ္ေကာင္းအိမ္


( ဒီေန႕က မိုးေတြအရမ္းရြာေနတယ္ေလ. . . ဒီမွာ . . အဲဒါေၾကာင့္ ဒီကဗ်ာကုိအေလာတႀကီးေဖာ္ျပခုိင္းမိတာ . ။
က်ေနာ့မွာ သိမ္းထားတဲ့ေတာင္ပံေတြလည္းမရွိဘူး လူထူထူမွာ ေလလြင့္ျပဖို႕ အေမႊးအေတာင္ေတြလည္းမရွိပါဘူး လုိအပ္ရင္ ေအာက္ခ်င္းငွက္လုိ ကဗ်ာဆီပ်က္က်ခ်င္တာပါ . . . ။ )