ေမာင္ေခ်ာႏြယ္(၁၉၄၉-၂၀၀၂)
အခက္ႀကီးထဲခုန္ခ်
‘ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ မေသဘူးတဲ့’
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ေသျပီ
သူ႕အေလာင္းကို မီးသျဂၤဳိဟ္စက္ထဲထည့္တာ
ငါ ကိုယ္တိုင္ျမင္လိုက္တယ္။
အေၾကာေဆးထိုးရမယ္၊
၀ါယာရင္းေတြမွားေနတယ္၊
အေပၚေသြး တရာ့ေလးဆယ္၊ေအာက္ေသြးတရာ၊
ပလပ္ေတြ လဲရမယ္၊ မီးေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားလို႔၊
ငါ မေနႏိုင္္ေတာ့ဘူး၊
' အခက္ၾကီးထဲ ခုန္ခ် ' ။
သူရွိစဥ္က သူ႕ရန္သူေတြကို
အရက္ဆိုင္စားပြဲေနာက္ အကာအကြယ္ယူလို႔
တေဖာက္ေဖာက္ျပန္ပစ္ခဲ့တယ္ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္။
မနက္မနက္ တြန္းႏွိဳးေနရတယ္၊
ေသြးေတြ သိပ္တိုးေနလားမသိဘူး၊
မိုက္ကနဲ မိုက္ကနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားလို႔၊
ဘက္ထရီေခါင္းေတြ ျဖဳတ္ေဆးလိုက္
ငါမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး၊
အခက္ႀကီးထဲ ခုန္ခ်။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ တခါတေလ ဒုကၡေတြ႕တယ္၊
တခါတေလ ဒုကၡေတြ႕ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ တခါတေလ အရက္မူးတယ္၊
တခါတေလ အရက္မူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္္တယ္။
တခါတေလ ေသခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္၊
အေလာင္းထုပ္ထားတဲ့ အ၀တ္ျဖဴကို ျဖည္ျပေတာ့၊
သူ႕ေခါင္းေလး လည္က်လာတယ္ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္။
ေရတိုင္ကီ ဘာျဖစ္လို႔ ေရဆူဆူေနတာလဲ
ကိုယ္ပူလိုက္တာ တရာ့သံုး တရာ့ေလး
အဖ်ား တခါမွ မက်ေသးဘူး
၀ါးတားပိုက္ေတြ ပိတ္ေနလို႔လား
ငါ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး
အခက္ႀကီးထဲ ခုန္ခ်။
တခ်ိဳ႕ သူမေသခင္ကတည္းက သစၥာေဖာက္ခဲ့ၾက
တခ်ိဳ႕ သူေသၿပီးမွ သစၥာေဖာက္လိုက္ၾက
ေရခဲတိုက္ ေရွ႕မွာ
“လူတေယာက္လံုးထားခဲ့ရၿပီးမွ
ဒီေစာင္ေလးကို ျပန္မယူေတာ့ပါဘူး” တဲ့
မမျမင့္ ငိုရွာတယ္။
အသက္ရွဴလိုက္ရင္
ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္က ေအာင့္ေအာင့္ေနလို႕
ကာပရိုက္တာ မေကာင္းဘူး
တံခါးဟာေနတာ၊
ငါမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး
အခက္ႀကီးထဲ ခုန္ခ်။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္အသုဘ
ကဗ်ာဆရာေတြပို႕ၾကတယ္။
ကဗ်ာဆရာေတြ ငိုၾက၊ တေယာက္ကိုတေယာက္ လွမ္းၾကည့္ၾက
တေယာက္နဲ႕တေယာက္ တားၾက၊ ဆြဲၾက၊ တြဲထူၾက
တေယာက္နဲ႕တေယာက္ ရန္ျဖစ္ၾက
ေနာက္ဆံုးမွာ ဘာသံႀကီးလဲ မသိ
၀ိုင္းေအာ္လိုက္ၾကတယ္။
လမ္းေလွ်ာက္လို႕မေကာင္းဘူး
ညာဘက္တျခမ္းလံုး ဆြဲဆြဲေနလို႕
ဒူးဆစ္ေတြ လဲပစ္ရမယ္
ပီနံက်ေတြ လဲလိုက္။
ငါမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး
အခက္ႀကီးထဲခုန္ခ်။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္(၁၉၄၉ - ၂၀၀၂)
ဒီေနရာမွာ ငါမေနႏိုင္ဘူး
အခက္ႀကီးထဲ ထိုးခ်လိုက္ေတာ့မယ္။ ။
ေမာင္ျပည့္မင္း
ဟန္သစ္မဂၢဇင္း၊ ေအာက္တိုဘာလ၊ ၂၀၀၄ မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
No comments:
Post a Comment
ကေဖးဆိုင္ထဲက တေစၦေတြပါပဲ ...
ညလံုးေပါက္ ေသာင္းက်န္းေနတတ္တယ္
သူတို႔အသံေတြက ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ား
ဘယ္လိုမကၽြတ္လြတ္မႈမ်ိဳးနဲ႔
သူတို႔ေျခာက္လွန္႔ေနျဖစ္ၾကလည္း..။
ကဗ်ာေရးတဲ့ တူရာလူမုိက္ေတြ စုေပါင္းေနထုိင္တယ္...။