မိုးေတြရြာေပါ့
အဲသလို မိုးေတြရြာတုန္းတေန႕မွာ
ေဖာ္ေ၀းဟာ
ထြက္ခြာသြားပါတယ္။
အဲသလို မိုးရြာတုန္းမွာပဲ
ကိုေလးေအာင္လဲ
ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါတယ္။
ခုတခါ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ေက်ာ္
ငါတို႕ခ်ီတက္ခဲ့ၾကရာမွ
မင္း ထြက္ခြာသြားေပါ့။
သူဟာ သူ႔ကိုယ္သူ ရုပ္ရွင္မင္းသား
ျဖစ္မယ္လို႔ တကယ္ထင္ခဲ့တယ္။
အဲဒါေၾကာင့္
ငါတို႔ ရယ္ခဲ့ၾကရတယ္။
သူဟာ သူငယ္ခ်င္းေတြကို
အျမဲ မနာလိုရွိခဲ့တယ္။
အဲဒါေၾကာင့္လည္း
ငါတို႔ ရယ္ခဲ့ၾကတယ္။
သူဟာ အမ်ားသိ ကဗ်ာဆရာေပါ့
ဒါေပမယ့္ အဲဒိထက္မက
သူျဖစ္ခ်င္ခဲ့လို႔
ကဗ်ာေတြ အမ်ားၾကီး ေရးခဲ့တယ္။
ငါတို႔ ကဗ်ာေတြ အမ်ားၾကီး
ဖတ္ခဲ့ရတယ္။
အဲသလို ရယ္ေစ
ကဗ်ာေတြဖတ္ရေစတဲ့…….
…………………အဲ့ဒီေနရာမွာ
ငါ့ ကဗ်ာဟာရပ္သြားတယ္။
ငါ ဘာဆက္ေရးရမလဲ
ဟိုေရွးေရွးက စာဆိုေတာ္ၾကီးေတြလို
ငါ့ ကေလာင္ကို ခဏခ်
ေငးတိ ေငးရာ ေငးရတယ္။
ေၾသာ္… ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
သူဟာ အဆင္မေျပခဲ့ပါ
မတည္ျငိမ္မွဳထဲမွာ
ေဆာက္တည္ရာ မရခဲ့ပါဘူး။
ဖန္ခြက္တခြက္နဲ႔
အရက္ တခြက္တခြက္နဲ႔
ေသြး တစက္ တစက္နဲ႔
ဘ၀ တဆတ္ဆတ္ ကတံုကယင္နဲ႔
ျငင္းပယ္ ခံရမွဳနဲ႔
လွည့္လည္ ေတာင္းခံရမွဳနဲ႔
တကိုယ္လံုး ထိုးအပ္လိုက္ရမွဳနဲ႔
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပါးလ်ား ေသးေသးေလး
ေသးေသးေလး အစက္ေလး တစက္
အစက္ တစက္။
အဲဒီ အစက္ေလး တစက္အထိ
ကဗ်ာေတြ ေရးထြက္ခဲ့ေသးတယ္။
ေၾသာ္… သူငယ္ခ်င္း
ခုလည္း
မိုးေတြ မည္းလို႔
မိုးေတြ ရြာေပါ့။
‘ သူငယ္ခ်င္းေသရင္ ကိုယ္ငိုမွာပါ’ ဆိုတဲ့
သူငယ္ခ်င္း
မင္းေသေတာ့ ငါ ငိုမထြက္ခဲ့ပါ
ငိုမယ္ဆို ငိုစရာေတြ မဆန္႔မျပဲပဲ
ငါတို႔ ဘ၀ေတြမွာ
ငါတို႔ရဲ႕ ပက္ပက္စက္စက္ ဘ၀ေတြမွာ။
အိမ္မွာ ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္
တိမ္ျပာထဲ ေခါင္းအုံုးတလံုး
အဲဒီမွာ ေခါင္းအံုးကာ
မင္း အပူအပင္ကင္းစြာ အိပ္စက္ရပါေစသား။
ရယ္စရာပါ သူငယ္ခ်င္း
ငိုစရာလည္း ပါပါလိမ့္မယ္
လူငယ္ေလးတေယာက္ မူးတိုင္းရြတ္ျပတယ္
“ မင္းတို႔ ေျပာေတာ့ ဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မွိဳင္း
ကြယ္လြန္ျပီဆို
ခု.. ဘယ္မွာရွိေတာ့လို႔တုန္း” တဲ့
ျပက္လံုးပါ။
ဟုတ္ပါတယ္
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ မရွိေတာ့ပါ။
ေၾသာ္.. သူငယ္ခ်င္း
ခုလည္း
မိုးေတြ မည္းလို႔
မိုးေတြ ရြာေပါ့။ ။
ေအာင္ခ်ိမ့္
( ရနံ႔သစ္၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၀၃ မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။)
No comments:
Post a Comment
ကေဖးဆိုင္ထဲက တေစၦေတြပါပဲ ...
ညလံုးေပါက္ ေသာင္းက်န္းေနတတ္တယ္
သူတို႔အသံေတြက ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ား
ဘယ္လိုမကၽြတ္လြတ္မႈမ်ိဳးနဲ႔
သူတို႔ေျခာက္လွန္႔ေနျဖစ္ၾကလည္း..။
ကဗ်ာေရးတဲ့ တူရာလူမုိက္ေတြ စုေပါင္းေနထုိင္တယ္...။