Friday, July 31, 2009

မိမိႏွင့္ကိုယ္ႏွင့္ကိုယ့္ကိုႏွင့္

မိမိဟာ သူတစ္ေယာက္တည္းေနခဲ့တာၾကာၿပီဆုိေတာ့ကာ ....။
မိမိတစ္ေန႔တစ္ေယာက္ထီးတည္း ေတြးေနခဲ့တာ မိမိပ်င္းလာၿပီျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေမေမနဲ႔
ေဖေဖကိုေျပာျပေတာ့ ....။
ဒီေန႔ေက်ာင္းသို႔သြားရမွာမို႔ မိမိတစ္ကိုယ္တည္းေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္။ မိမိဖာသာ မိမိလုပ္စရာ
ရွိတာေတြ မိမိထိထိမိမိလုပ္တယ္။ ေခါင္းဆီလိမ္းတာ ေခါင္းဖီးတာ ေက်ာင္း၀တ္စံု၀တ္ဆင္တာ
မွန္ထဲသပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္တာ မိမိပစၥည္းမ်ား မိမိစစ္ေဆးတာေတြ မိမိတစ္ေယာက္တည္း
ဘယ္သူ႔အကူအညီမွ မယူပဲလုပ္တယ္
တေန႔ေက်ာင္းမွာ "မိမိကိုယ္ကို" ဟူေသာစကားလံုးကို ဆရာမက သင္ေပးပါေလေရာ။
မိမိလည္း မိမိနဲ႔အတူ တတန္းလံုး ညီညာျဖျဖ လုိက္ဆိုၾကရတယ္။
မိမိဟာ မိမိတစ္ေယာက္တည္းလား၊ မိမိနဲ႔တကြ တတန္းလံုးလား မိမိေ၀ခြဲမရေတာ့ပါ။ မိမိတေယာက္ သူ႔အားသူကိုးလုပ္ခဲ့တာေတြအေပၚ မိမိဘယ္လို နားလည္ရမွန္းမိမိမသိေတာ့ေခ်။
မိမိဟာ မိမိကိုယ္ကိုေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့တာ ဘာဆန္းသလဲ။ ေန႔စဥ္ ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္မုိ႔
သတိပင္မထားမိခဲ့ပါ။ မိမိဟာ မိမိအတန္းကို မိမိေက်ာင္းကို မိမိ၀န္းက်င္ကိုေကာင္းေအာင္
ႀကိဳးစားဖုိ႔ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ကိစၥပဲလုိ႔ မိမိထင္မိလုိက္တယ္။ အဘယ္ေၾကာင့္
ဆုိေသာ္ ထုိအရာမ်ားအတြက္ မိမိဘက္မွ ေသခ်ာခ်င္လွေသာ္လည္း ထုိအရာမ်ားဘက္မွ ေသခ်ာဖုိ႔ဆုိသည္မွာ မေသခ်ာႏုိင္ပါ။
မိမိဟာ မိမိတသီးတျခားရွိေနတဲ့အျဖစ္ကို မိမိသိလ်က္နဲ႔ မိမိကိုဆရာမက ဘာျဖစ္လုိ႔ မိမိကိုယ္ကို
ဟူ၍ ကိုယ္စားျပဳခုိင္းေနရတာလဲ။ မိမိနားလည္ႏုိင္စြမ္း မိမိလက္ခံႏုိင္စြမ္းသည္ မိမိကိုယ္တုိင္
သိထားသည္ တုိ႔ကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး စိတၱဇနာမ္၊ အေကာင္အထည္ဆုပ္ကိုင္လုိ႔မရေသာ အေခၚအေ၀ၚ
အားျဖင့္သာရွိေသာ အရာတုိ႔ျဖင့္ ေရာျပြမ္းကိုယ္စားျပဳခုိင္းေသာအခါ မိမိမွာ မိမိကိုယ္တုိင္ေပ်ာက္ဆံုးရၿပီး
အမ်ားႏွင့္ဆုိင္သြားေသာ မိမိအျဖစ္ကို မိမိႏွေျမာမိသည္။
မိမိသည္ မိမိကိုယ္မိမိဆိုတာေတြ႕ရွိၿပီးမွေတာ့ မိမိအမ်ားႏွင့္မပတ္သက္မစပ္ဆုိင္လုိေတာ့ေပ။
မိမိေန႔စဥ္သီဆုိေအာ္ဟစ္ရေသာ မိမိအပါအ၀င္ အျခားေသာ မိမိမ်ားကိုလည္း မိမိကုိယ္မိမိ
ေလာက္ ဘယ္တုန္းကမွ အယံုအၾကည္မရွိခဲ့ေပ။ မိမိကိုယ္တုိင္ မေသခ်ာေသာ ကိုယ္စားမျပဳႏုိင္ေသာ
မိမိသည္ အျခားမိမိမ်ား၀င္ေရာက္ ကိုယ္စားျပဳျခင္းကိုလည္း မႏွစ္သက္။ သည္းညည္းလည္းမခံႏိုင္ေပ။
ထုိအရာကိုလည္း မည္သူႏွင့္မွ် မမွ်ေ၀ မေဆြးေႏြးလုိေတာ့ပဲ မိမိ၀မ္းတြင္းမွာသာ ထားေလသည္။
တေန႔ မိမိကုိယ္မိမိ ပိုမိုနီးကပ္ကြၽမ္း၀င္ခဲ့သည္ရွိေသာ္ ထိုအျဖစ္အပ်က္မ်ားကို အမ်ားအလုိ႔ငွာ မဟုတ္ဘဲ
မိမိကုိယ္မိမိ စီရင္မွတ္တမ္းတင္ထားရွိေပမည္။ ထုိမွတ္တမ္းမွာလည္း မိမိေက်နပ္ရန္ႏွင့္
မိမိကုိယ္မိမိေဖ်ာ္ေျဖရန္သာ။
မိမိသည္ အျခားမည္သူႏွင့္မွ် မသက္ဆုိင္ပါေၾကာင္း၊ မိမိကိစၥ ၀ိစၥမွန္သမွ် မိမိသိရွိပါေၾကာင္း
မိမိထူးျခားစြာ ေလ့လာသိရွိရသည္မ်ားကို မိမိသေဘာအရ လြတ္လပ္စြာ စိစစ္ေရးသား သြားရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊
မိမိကုိယ္သာ မိမိအားကိုးရာျဖစ္ေၾကာင္း၊ မိမိကုိယ္မိမိမွ မယံုၾကည္ႏိုင္ေတာ့ေသာအခါ မိမိလည္းရွိေတာ့မည္မဟုတ္ေၾကာင္း။
မိမိဆႏၵႏွင့္အညီ မိမိဆံုးျဖတ္လုပ္ေဆာင္ခ်က္သာလွ်င္ မိမိျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စဥ္၊ ျဖစ္သမွ်ကို မ်ားမွာလည္း မိမိႏွင့္သာ ပတ္သက္ၿပီးအခ်ိဳ႕ မိမိမလိုလားေသာ အျဖစ္မ်ားမွာ မိမိႏွင့္အလ်ဥ္းမသက္ဆုိင္ပါေၾကာင္း။ မိမိတုိင္းျပည္ကို မိမိကိုယ္တုိင္ဤေနရာမွ
ေျပာၾကားလုိပါေၾကာင္း၊ မိမိနာမည္ႏွင့္လက္မွတ္ထိုး နိဂံုးသတ္ၿပီးသည္တြင္ မိမိသူ႔ကိုယ္ကို စဥ္းစားေနရင္း၊
ဆရာမေျပာျပခဲ့သည္မ်ားကို မိမိႏႈတ္တက္ရြရြသီဆိုေနရင္း ...
မိမိနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ကို ေကာင္းေအာင္ႀကိဳးစားမည္သာျဖစ္ေၾကာင္း၊ မိမိနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ အတန္းနဲ႔ ကိုေကာင္းေအာင္
ႀကိဳးစားမည္သာျဖစ္ေၾကာင္း၊ မိမိနဲ႔ကိုယ္နဲ႔အတန္းနဲ႔ေက်ာင္းနဲ႔ တုိင္းျပည္နဲ႔ တသီးတျခားစီ ျဖစ္ေနသည္ကို
မိမိသိေပမယ့္လည္း မသိသလိုေနကာ ဆက္လက္ႀကိဳးစားသြားမည္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း။
မိမိနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ ငါနဲ႔ ကြၽႏ္ုပ္နဲ႔ အဇၩတၱနဲ႔ တပည့္ေတာ္မနဲ႔ ကြၽန္မနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ပူေပါင္းဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကဟန္တူသည္ဟု
မိမိဖာသာ ရြာသာႀကီးေျပာင္းေရႊ႕ေကာ္ရစ္တာမွာ မိမိတစ္ေယာက္တည္း ရြတ္ဆိုေနေလဟန္ မိမိငယ္ဘ၀စဥ္အားအမွ်င္တန္းသတိရလ်က္
မိမိဖာသာ စိတ္ႀကီး၀င္အားငယ္လ်က္ တခန္း၀င္ တခန္းထြက္ မိမိရွာပံုေတာ္ဖြင့္လ်က္ မိမိသည္ မိမိသည္ မိမိသည္ မိမိသည္ မိမိသည္ .....။
မိမိသည္ ... မိမိသည္ ... မိမိသည္ ... မိမိသည္ ... မိမိသည္။ မိမိသည္ ...



၂၀၀၈ - ေဖဖြာရီ
ေရးသူ - လူဆန္း

2 comments:

  1. အင္း....... မွတ္သားစရာ၊ ေတြးဆစရာ အမ်ားႀကီး သယ္သြားျပီေနာ္.... ပိုစ့္ေကာင္းေလးအတြက္ ေက်းဇူးကမၻာ။
    ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။

    ReplyDelete
  2. ငယ္ငယ္က ပံုစံညီ..အသံျပိဳင္ ရြတ္ဆိုခဲ့ရတဲ့.. ကတိသစၥာေလးခ်က္ ကို.. အခုမွ..ျပန္လွန္ သံုးသပ္ နိုင္သြားတယ္။

    ReplyDelete

ကေဖးဆိုင္ထဲက တေစၦေတြပါပဲ ...
ညလံုးေပါက္ ေသာင္းက်န္းေနတတ္တယ္
သူတို႔အသံေတြက ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ား
ဘယ္လိုမကၽြတ္လြတ္မႈမ်ိဳးနဲ႔
သူတို႔ေျခာက္လွန္႔ေနျဖစ္ၾကလည္း..။
ကဗ်ာေရးတဲ့ တူရာလူမုိက္ေတြ စုေပါင္းေနထုိင္တယ္...။