Wednesday, July 29, 2009

အေဝးေရာက္ပင္လယ္

သြားေလရာမွာ
အလြမ္းထန္တဲ့အခ်ိန္ေတြမ်ားဆို
အက်ႌအိတ္ကပ္ထဲက ထုတ္ၿပီး
ပင္လယ္ကို နမ္းရႈံ႕ရတယ္။


မ်က္ရည္နဲ႔ ခဲက်က္သြားတဲ့
ဆားပြင့္ေတြ
တလက္လက္ ထြက္က်ေတာ့
ပင္လယ္ဟာ ငန္ပ်ရတယ္


ခရုတလုံး
အုန္းပင္တပင္
စင္ေရာ္တေကာင္နဲ႔
ေလွာင္ပိတ္ထားတဲ့ မုတ္သုန္ေလလည္း
ရာသီေျပာင္းခ်ိန္ကုိေစာင့္ေနတုန္းပဲ


ကမ္းေျခကုိမေရာက္မခ်င္း
ရင္ဘတ္ထဲ လြယ္ပုိးထားရတဲ့ပင္လယ္
လႈိင္းပုတ္သံေတြလႈပ္ႏႈိးလုိ႔
ညေတြမွာ အိပ္မရတဲ့အခါ
လမင္းကုိ ေရဆင္းေသာက္ေစခ်င္ခဲ့တာပါ


ပန္ဒိုရာ

Posted by at
Labels:

5 comments:

  1. ATNJuly 30, 2009 at 1:27 AM

    ဆားပြင့္ေတြမႈန္ေနတဲ့
    မုတ္သုန္ေလ...
    ကမ္းေျခရာက္ဖို႕ ေစာင့္ဆဲကို...

    ReplyDelete
  2. Angel ShaperJuly 30, 2009 at 6:20 AM

    ဗ်ိဳးးးးးးးး ေတာ္ေတာ္ေျပာင္ေျမာက္တာပဲေနာ္။
    လမင္းေလးက ငန္လို ့တဲ့ ေသာက္ဖူးဆိုပဲ။ ဟိဟိ
    ခင္၍လာေနာက္သြားေႀကာင္းးးး
    အရမ္းေကာင္းတယ္ တကယ္။
    ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ္။

    ReplyDelete
  3. mysterysnowJuly 30, 2009 at 7:13 AM

    လမင္းေလးကို ေရဆင္းေသာက္ေစခ်င္ေသးတယ္..
    ခ်စ္စရာ ကဗ်ာေလးပါ...
    ကမ္းေျခကို ျမန္ျမန္ေရာက္ပါေစ

    ReplyDelete
  4. minn thukaJuly 30, 2009 at 10:50 PM

    အား...လက္လက္ကိုထေနတာပဲ
    လံုးဝ ေရမေရာတဲ့ ေမာ္ဒန္စစ္စစ္ေလး
    ျပခ်င္တဲ့ နိမိတ္ေတြကို ျဖစ္နိုင္ေျခမရိွတဲ့
    စကားလံုးေတြထုပ္ပိုးျပီး သယ္သြားတာ
    အရမ္းလွတယ္ဗ်ာ..
    ေမွာ္ဆရာ တစ္ေယာက္ရဲ႔ လက္ထဲက ကမၻာႀကီးကို ၾကည့္ရသလို
    အေသးစိတ္ အနီးကပ္ျမင္လိုက္ရသလိုပဲ
    ဒီ ရက္ပိုင္းဖတ္ရတဲ့ ကဗ်ာေတြထဲမွာ...အႀကိဳက္ဆံုးပါ၊၊

    ReplyDelete
  5. pandoraJuly 31, 2009 at 12:00 AM

    ကိုမင္းသုခ ေျပာမွ အံ့ၾသၿပီး ကိုယ့္ကဗ်ာကို ကိုယ္ေသေသခ်ာခ်ာျပန္ဖတ္မိတယ္..
    ကဗ်ာဆိုတာ ဘယ္ေနရာမွာလဲဆိုတာ ကိုယ့္ဘာသာ ေဖာ္ျမဴလာ နိႆရည္း သီအိုရီ သဲလြန္စ ေကာက္ေၾကာင္း ရွာမရ။
    ေသခ်ာတာကေတာ့ အမ်ားႀကီးဆက္ေရးရမယ္ ဆိုတာပဲ။

    ReplyDelete

ကေဖးဆိုင္ထဲက တေစၦေတြပါပဲ ...
ညလံုးေပါက္ ေသာင္းက်န္းေနတတ္တယ္
သူတို႔အသံေတြက ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ား
ဘယ္လိုမကၽြတ္လြတ္မႈမ်ိဳးနဲ႔
သူတို႔ေျခာက္လွန္႔ေနျဖစ္ၾကလည္း..။
ကဗ်ာေရးတဲ့ တူရာလူမုိက္ေတြ စုေပါင္းေနထုိင္တယ္...။

Subscribe to: Post Comments (Atom)