“မနက္ေစာေစာလမ္းေလ်ွာက္ၿခင္းကို
မင္းယံုၾကည္သလား” လို႕
ၿပဴတင္းေပါက္ကေမးလိုက္တယ္။
ေတြေ၀စိတ္နဲ႕
လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ၾကည္လင္တဲ့မွန္ေၿခာက္ခ်ပ္ကို
ၿဖတ္ၿပီး
တိမ္ညိဳေတြဟာ
ခ်ိန္းထားသူရိွေနသလို
သြားေနတာေတြ႕လိုက္တယ္။
“မင္းဟာ အၾကင္နာကို
ေတာင့္တေနသလား” လို႕
ေခါင္မိုးကေမးလိုက္တယ္။
စိတ္က
ေခါင္မိုးဆီေရာက္သြားေတာ့
ေခါင္မိုးေပၚမွာမိုး
တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္က်ေနတာကို
ၾကားရတယ္။
တကယ္ေတာ့
က်ေနာ္ဟာ ကုတင္ေပၚမွာ
အိပ္ေနတာမဟုတ္ဘဲ
ရံုးခန္းတခုရဲ႕ စားပြဲေပၚမွာ
အိပ္ေနတာပါ။ ။
ခင္၀မ္း
၂၄ ၊ ၈ ၊ ၉၃
No comments:
Post a Comment
ကေဖးဆိုင္ထဲက တေစၦေတြပါပဲ ...
ညလံုးေပါက္ ေသာင္းက်န္းေနတတ္တယ္
သူတို႔အသံေတြက ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ား
ဘယ္လိုမကၽြတ္လြတ္မႈမ်ိဳးနဲ႔
သူတို႔ေျခာက္လွန္႔ေနျဖစ္ၾကလည္း..။
ကဗ်ာေရးတဲ့ တူရာလူမုိက္ေတြ စုေပါင္းေနထုိင္တယ္...။