တကယ္က
ေနရာမွားေနၾကတာပါကြယ့္...
လူသားအားလံုးရဲ႕ ကမၻာေျမဟာ
သစ္တပင္ဖို႕ေတာ့ ဟုတ္ပံုမရေလဘူး...
စေနျဂိဳဟ္သာ...
တကယ္က
သစ္ပင္ျဖစ္ေနရတာ
၀ဋ္ခံေနရတာပါကြယ့္...
ငါဟာ ငါ့ရဲ႕ေၾကကြဲရမႈေတြထဲက
ထြက္ေျပးလို႕ကို မရ...
တကယ္က
ေတာင္တန္းတခုျဖစ္ရတာလည္း
လြဲမွားမႈပါကြယ့္...
တည္ျငိမ္ရဲ႕လို႕
တခ်ိဳ႕က အဓိပၸါယ္ေကာက္လြဲ...
ေတာင္တန္းေတြ လႈပ္ခါေနရတာ
သူတို႕ခမ်ာဘယ္သိလိမ့္...
တကယ္က
လတလံုးက ငါ့ပုခံုးမွာ ေမးတင္လို႕
လြင္ျပင္ေလးကို ေငးၾကည့္ေန...
ေတာင္တန္းေပၚက သစ္တပင္ကေတာ့
ညကို ျပံဳးျပႏိုင္ရံု...
တကယ္က
ဒါဟာ ကဗ်ာ မဟုတ္ဘူးကြယ့္...
အလြမ္းေတြ
ျပိဳက်ေနျခင္းသာ...
(ေအာင္သာငယ္)
No comments:
Post a Comment
ကေဖးဆိုင္ထဲက တေစၦေတြပါပဲ ...
ညလံုးေပါက္ ေသာင္းက်န္းေနတတ္တယ္
သူတို႔အသံေတြက ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ား
ဘယ္လိုမကၽြတ္လြတ္မႈမ်ိဳးနဲ႔
သူတို႔ေျခာက္လွန္႔ေနျဖစ္ၾကလည္း..။
ကဗ်ာေရးတဲ့ တူရာလူမုိက္ေတြ စုေပါင္းေနထုိင္တယ္...။