ကဗ်ာဆိုတာ
နာမက်န္းျဖစ္ေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာ
သူ႕လမ္းတေလွ်ာက္မွာ က်ဲခ်ဖံုးလႊမ္းခဲ့တဲ့
အျမဲစိမ္းလန္းေနမယ့္
ပန္းပြင့္ကေလးေတြပါ...
တခါခါလည္း
ေ၀ဒနာလို႕ ေခၚႏိုင္မယ္...
တခါတခါလည္း
သိဂၤါရေတြပါ...
တခါတခါေတာ့လည္း
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြသက္သက္...
တခါတခါမွာလည္း
ေၾကျငာခ်က္ေတြ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္...
တကယ္မွာေတာ့
ကဗ်ာဆိုတာ
အနက္ရိႈင္းဆံုးတြင္းနက္ထဲက
ခုန္ထြက္လာတဲ့
ကြဲအက္ေၾကမြ
ႏွလံုးသားရဲ႕ အပိုင္းအစေလးေတြသာ ျဖစ္တယ္။
(ေအာင္သာငယ္)
No comments:
Post a Comment
ကေဖးဆိုင္ထဲက တေစၦေတြပါပဲ ...
ညလံုးေပါက္ ေသာင္းက်န္းေနတတ္တယ္
သူတို႔အသံေတြက ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ား
ဘယ္လိုမကၽြတ္လြတ္မႈမ်ိဳးနဲ႔
သူတို႔ေျခာက္လွန္႔ေနျဖစ္ၾကလည္း..။
ကဗ်ာေရးတဲ့ တူရာလူမုိက္ေတြ စုေပါင္းေနထုိင္တယ္...။