Monday, December 14, 2009

ကမၻာေက်ာ္ခ်င္လုိ႔ ကဗ်ာကရာေက်ာ္တယ္ ၊ခြတယ္ ။

ကမၻာႀကီးကုိေက်ာ္ဘုိ႔
ပေရာက္ဇီ 212 နဲ႔စတယ္
ေမးလ္ပုိ႔တယ္
ေမးလ္ျပန္တယ္
အေအးပတ္ေတာ့ ေမးပါခုိင္တယ္
ခ်က္တင္ မွာပြားတယ္ / ဖ်ားမယ္
အခန္႔မသင့္ရင္ နားပါကားမယ္
အစြန္းေရာက္တယ္
လိင္ေသြးၾကြတယ္
ဗုံးၾကဲတယ္
အမုန္းဆြဲတယ္ (ဘာျဖစ္ျဖစ္ပါ)
ထိခ်င္တာလား ၊ ျငိခ်င္တာလား
ဖုိက္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး အပ်င္းေျပ လူသတ္တယ္ (ဂိမ္းထဲမွာ)
ေခတ္ေရွ႔ေျပးတယ္
ေဗဒင္တြက္တတ္တယ္
တခုခုထူးျခားရင္
အတိတ္ေကာက္ျပီး ၂ လုံးထီထုိးတယ္
ေငြမခင္တတ္ဘူး
လူကုိခင္တယ္ (လူကုိခင္မွအကုန္ပါတာ)
ကုိယ့္စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ဘုိ႔
မိသားစု အညဳိအျငင္ခံတယ္
ခ်စ္တတ္တယ္
မလြမ္းရဲဘူး
ကဗ်ာဆရာေတြအေပၚမွာ ေယာက္က်ားေၾကာက္ရတဲ့ မိန္းမလို
ရုိက်ဳိးတယ္ . .
လန္းတယ္ ၊ ဂြမ္းတယ္ ၊ ဆန္းတယ္
စိတ္ထက္တယ္ ၊ ေျမြေပြးလုိ အဆိပ္ျပင္းတယ္
ငါ့နာမည္ ဖုန္းျမင့္
ဆက္သြယ္ခ်င္ရင္ Port 443 ဒါပဲ   . . . ။

ဖုန္းျမင့္

No comments:

Post a Comment

ကေဖးဆိုင္ထဲက တေစၦေတြပါပဲ ...
ညလံုးေပါက္ ေသာင္းက်န္းေနတတ္တယ္
သူတို႔အသံေတြက ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ား
ဘယ္လိုမကၽြတ္လြတ္မႈမ်ိဳးနဲ႔
သူတို႔ေျခာက္လွန္႔ေနျဖစ္ၾကလည္း..။
ကဗ်ာေရးတဲ့ တူရာလူမုိက္ေတြ စုေပါင္းေနထုိင္တယ္...။