Friday, October 16, 2009

ရႊင္ေပ်ာ္ျမဴး ျပဇတ္



ေရတံခြန္လို တေ၀ါေ၀ါ စက္ေလွကားမွာ

တစ္ရက္ေရွ႕တိုး တရက္ေနာက္ဆုတ္လို႕ ရသလိုၾကီး

ငါတို႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိၾက

နီးရာဆိုင္တစ္ဆိုင္ ၀င္ထိုင္ၾက

ငါက အရက္ေကာင္းေကာင္းေတြၾကိဳက္

သူက ‘ေမာ္’ စီးကရက္ၾကိဳက္သလို စီးကရက္ၾကိဳက္

တစ္ေယာက္နဲ႕တေယာက္ေတာ ့မၾကိဳက္ေတာ့

ခုေတာ့ ဒီမွာ။


တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မၾကိဳက္တာကိုက ‘လြမ္းစရာ’

ငါက ကဗ်ာဆန္ျပေတာ့ သူ႕ခပ္မွ်င္းမွ်င္း အလာပ သလႅာပ

ဟိုတုန္းကလို လိင္ဆြဲေဆာင္မွဳမရႏိုင္ေတာ့တဲ့ ကုန္လြန္မွဳ

ငိုလည္း ရယ္လည္း အငိုအရယ္ေတြက ရယ္စရာမဟုတ္ ေခ်ာက္ခ်ားစရာ

ထုိင္ၾကည့္ေနခ်င္စရာမဟုတ္ မ်က္ႏွာလႊဲပစ္စရာ

နာရီ၀က္ေလာက္သာသာမွာ

စကားလံုးေတြလိုခ်င္

အတိတ္ကိုလိုခ်င္ ပစၥဳပၸန္ကိုလိုခ်င္ အနာဂတ္ကိုလိုခ်င္

အဲဒီအရာေတြ ျပည့္ေဖာင္းလာခဲ့

ေၾကာ္ျငာပူေပါင္းအၾကီးၾကီးလို

က်ီးအာသီးလို။


သူက သူ႕လက္ပတ္နာရီကိုၾကည့္

ငါက ဆိုင္က နံရံကပ္နာရီကိုၾကည့္ျပီး

ဖက္ငိုသလို

ငါတို႕ ရယ္ေမာလုိက္ၾကတယ္။



ေအာင္ခ်ိမ့္

ဟန္သစ္ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၄ မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။

2 comments:

  1. မဂ္လာပါ...ဖတ္သြားပါျပီခင္ဗ်ာ။။

    ReplyDelete
  2. ကဗ်ာေလးကိုရင္ဘက္နဲ႕ဖတ္သြားပါတယ္

    ReplyDelete

ကေဖးဆိုင္ထဲက တေစၦေတြပါပဲ ...
ညလံုးေပါက္ ေသာင္းက်န္းေနတတ္တယ္
သူတို႔အသံေတြက ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ား
ဘယ္လိုမကၽြတ္လြတ္မႈမ်ိဳးနဲ႔
သူတို႔ေျခာက္လွန္႔ေနျဖစ္ၾကလည္း..။
ကဗ်ာေရးတဲ့ တူရာလူမုိက္ေတြ စုေပါင္းေနထုိင္တယ္...။