ဝင္စားမိတဲ့အခြံနံရံ အထူအပါးကိုသိဖို႔
အေတာ္ေလးႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္
ဟန္ခ်က္ကိုထိန္းႏိုင္ဖို႔ ထမင္းဝေအာင္သာစားထားေပေတာ့တဲ့
တစ္ခ်က္ယိုင္သြားရင္ တစ္ခ်က္ျပန္ယိမ္းလိုက္
ခုက ေရာင္စံုပူေပါင္းေတြ တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုးမႈတ္ေနတာ
အားလံုးၿပီးသြားရင္ တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုးေဖာက္ခြဲပစ္
ဒီလိုလည္းျဖစ္တာပဲ … ဘယ္သူ႔ကိုသြားတုိင္ခ်င္လဲ
တိုင္တစ္လံုးငါးမတ္ … (တစ္က်ပ္နဲ႔တစ္မတ္) ေဟ … ေဟ့
ေပ်ာ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ တစ္ညလံုးအတြက္ငါးေသာင္းရွိရမယ္
မလံုၿခံဳဘူး … ႀကိဳးတန္းလမ္းေလွ်ာက္ပဲေဟ့
ယိုင္ရင္း … ယိမ္းရင္း
ဖန္ခြက္ခ်င္းထိ
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းထိ
ဖန္ခြက္ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ထိထိမိမိ မွ ထိထိမိမိ
ေျမြႏွစ္ေကာင္ တစ္ေကာင္အၿမီးတစ္ေကာင္ၿမိဳေနသလိ
လြန္႔ရင္း … လူးရင္း
ဘယ္ထဲကို ကၽြံကၽြံက်သြားမွန္းမသိရေလာက္ေ
ေမွာင္လြန္း … မည္းလြန္း … နက္လြန္း
ပ်က္ဖို႔လည္း လြယ့္ … လြန္ … လြန္း
ၾကက္သြန္
၂၀၁၀ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ၊ ၂၇ရက္
No comments:
Post a Comment
ကေဖးဆိုင္ထဲက တေစၦေတြပါပဲ ...
ညလံုးေပါက္ ေသာင္းက်န္းေနတတ္တယ္
သူတို႔အသံေတြက ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ား
ဘယ္လိုမကၽြတ္လြတ္မႈမ်ိဳးနဲ႔
သူတို႔ေျခာက္လွန္႔ေနျဖစ္ၾကလည္း..။
ကဗ်ာေရးတဲ့ တူရာလူမုိက္ေတြ စုေပါင္းေနထုိင္တယ္...။