Sunday, August 15, 2010

ဂိုေဒါ့ႏွင့္ခ်ိန္းေတြ႕ျခင္း

မင္းဆီမွာ အင္းလ်ားကန္ရွိလား။ ေအး … မရွိဘူး။ ငါ့မွာ အင္းလ်ားကန္ဆိုတဲ့ အသိမရွိဘူး။ ဆိုလိုတာကကြာ အင္းလ်ားကန္ဟာ ငါ့အသိထဲကမဟုတ္ဘူး။ အင္းလ်ားကန္ဟာ ငါ့သိမႈထဲမွာ လိင္မကြဲျပားဘူး။ ငါဟာ အင္းလ်ားကန္ေစာင္းေပၚက ႏွစ္ေယာက္ထုိင္ခံုမွာ တစ္ေယာက္တည္းထိုင္တယ္။ နွစ္ေယာက္ေဆာင္းထီးကို တစ္ေယာက္တည္းေဆာင္းတယ္။ အိမ္က ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ေပၚမွာ တစ္ေယာက္တည္း အာသာေျဖတယ္။ စကားမစပ္ ကၽြန္ေတာ့္ကုတင္ေဘးမွာ အင္းလ်ားကန္က ဘူးသီးေၾကာ္ဆိုင္ရွိတယ္။ တံခါးဖြင့္ထားတဲ့ဆီက အလင္းေရာင္ က်ေနတယ္။ အင္းလ်ားဟာ ဘယ္သူနဲ႔သြားအိပ္ေနလဲ မသိရဘူး။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အင္းလ်ားရဲ႕ ညီမဝမ္းကြဲနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ တူတူမအိပ္ျဖစ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ အဲဒါ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ။ အျပင္မွာမိုးေတြရြာေနၿပီ။ ငါ့ဆီမွာအင္းလ်ားကန္သာရွိခဲ့ရင္ သူ႔ေက်ာမွာ အေပါက္ေတြ ဗရပြျဖစ္ေနေတာ့မွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘာဆန္းသလဲ။ အင္းလ်ားဟာေမြးကတည္းက ေက်ာမွာ အေပါက္ေတြနဲ႔။ သူ႔အေၾကာင္းလူေတြဘာပဲေရးေရး အင္းလ်ားရဲ႕ အတြင္းသားကို ငါမသိဘူး။ ဘာကအေရးႀကီးလို႔လဲ။ အင္းလ်ားဟာ အင္းလ်ားဆိုတာကိုေတာင္ မၾကာခင္ေလးကမွသိရတာပဲ။ သိပ္ေတာ့လည္းမဆန္းပါဘူး။ အင္းလ်ားဟာ သူလိုကိုယ္လို အခ်ဥ္ရည္ပါပဲ။ ဘယ္သူကဘာသိစရာလိုသလဲ။ ဘယ္သူမွလည္းမသိပါဘူး။ ေမးခြန္းေတြကိုရပ္လိုက္ေတာ့ ေလ။ ညမိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ။ ငါ့တံခါးရြက္ေတြ ပိုပိုေလးလာၿပီ။ စိတ္ကိုပိတ္လိုက္ေတာ့ က်ေနတဲ့အလင္းေရာင္ကပါ ပိတ္သြားတယ္။ ခုခ်ိန္မ်ား ဖိနပ္ျပတ္လိုက္လို႔ကေတာ့ ငါေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္မိမွာ။ အင္းလ်ားဟာ လူသံသူသံေတြနဲ႔ ဗြက္ထေန ၿပီမဟုတ္လား။ လူသံသူသံေတြက အင္းလ်ားဆီကေနကန္ၿပီးထြက္လာတာ။ တံခါးရြက္ေတြထက္က အိမ္အမိုးေတြဟာ လွလွပပေကာင္းကင္ျပာျပာျဖစ္သြားၿပီ။ အိုး … လွလိုက္တာ။ အိမ္အမိုးေတြ။ ႀကိဳးေတြ။ အင္းလ်ားေတြ။ တရိပ္ရိပ္။ ဒရြတ္ဆြဲေနတဲ့ တိမ္ေတြအင္းလ်ားကိုငံု႔ၾကည့္ေနပံုက အာသာျပင္းလြန္းလိုက္တာ။ အင္းလ်ားအိပ္ေနတဲ့ပံုကိုလည္း ခင္ဗ်ား ထည့္ေျပာဦးေလ။ တိမ္ေတြဟာ အထစ္ထစ္ႀကီးေတြျဖစ္ကုန္တယ္။ အင္းလ်ားဟာ ခိုးကူးခံလိုက္ရကတည္းက မစစ္ေတာ့ ဘူး။ အင္းလ်ားေပ်ာက္သြားၿပီ။ အခု။ သူေဌးႀကီးကလည္းအင္းလ်ားနဲ႔။ အမိႈက္ေကာက္တဲ့ကေလးအိတ္ထဲမွာလည္း အင္းလ်ားပဲ။ အႏွစ္ေလးဆယ္စစ္ပြဲအေၾကာင္းစာအုပ္ကိုကိုက္ျဖတ္ေနတာလည္း အင္းလ်ားပဲ။ အရန္ခံုေပၚထိုင္ေနတာ လည္း အင္းလ်ားပဲ။ အဲဒီလိုေၾကာင့္ပဲ အင္းလ်ားဟာ လူေပါင္းသူေပါင္းဆ့ံလာတယ္ေျပာခံရတယ္။ တကယ္က တံခါးကို ပိတ္လိုက္ရင္ အလင္းေရာင္ပါပိတ္သြားရမွာ။ အလင္းပိတ္တဲ့ေခတ္ကို ကုန္သြားၿပီလုိ႔ခင္ဗ်ားကိုကၽြန္ေတာ္ေျပာဖူးသလားပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါလည္း ကၽြန္ေတာ္ရမ္းလိုက္တာ။ ဇာတ္လမ္းက ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္းေလး။ အင္းလ်ားဟာ အဆုတ္ထဲကို ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ေလေကာင္းေလသန္႔ေတြ ႐ွဴသြင္းခိုင္းတယ္။ ပါးရည္နပ္ရည္ရွိတဲ့ အင္းလ်ားဟာ ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေနတယ္။ အခု လူေျပာသူေျပာမ်ားေနတာလည္း ဒါပါပဲ။ အင္းလ်ားဟာ သမိုင္းပဲ။ အိုး … လွလိုက္တာ။ အင္းလ်ားေတြ။ ဘယ္တံခါးကိုပိတ္ပိတ္ အင္းလ်ားက ပိတ္မသြားဘူး။ အို … ဂိုေဒါ့ေရ … ျမန္ျမန္လာပါေတာ့။ ဇာတ္လမ္းကပိတ္ေတာ့မယ္။


လင္းနီညိဳ၊ ၾကက္သြန္

No comments:

Post a Comment

ကေဖးဆိုင္ထဲက တေစၦေတြပါပဲ ...
ညလံုးေပါက္ ေသာင္းက်န္းေနတတ္တယ္
သူတို႔အသံေတြက ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ား
ဘယ္လိုမကၽြတ္လြတ္မႈမ်ိဳးနဲ႔
သူတို႔ေျခာက္လွန္႔ေနျဖစ္ၾကလည္း..။
ကဗ်ာေရးတဲ့ တူရာလူမုိက္ေတြ စုေပါင္းေနထုိင္တယ္...။