ေမာ္လၿမိဳင္သြား ...

လက္ဝါးေတြ႐ိုက္လိုက္ၾကတာမွ ေဖ်ာင္းကနဲ



ေဆးျပင္းလိပ္ကိုဟန္ပါပါခဲလို႔



လြတ္လပ္မႈေလထုထဲ ထိုးခြဲမထြက္ခင္မွာတင္



အဲဒီကားေနာက္ဖံုးကိုဖြင့္ၿပီး အစစ္ေဆးခံခဲ့ရေသးတာေပါ့



" စိတၱဇညမ်ား ကုန္ဆံုးလြန္ေျမာက္ပါေစကြယ္ "



ဘယ္ကိုေကြ႕မယ္ေဟ့ ... ၿပီးရင္



ညာကိုေကြ႕မယ္ ... လူမိုက္ေတြဟာ



သူတို႔ထက္မိုက္တဲ့သူဆီဦးတည္လို႔



ဘယ္ေကြ႕ ... ညာေကြ႕ ... ဘယ္ျပန္ေကြ႕



သည္းသည္းမည္းမည္းမိုးထဲ ငါတို႔သည္းသည္းမည္းမည္းဦးတည္ထားရာ ေမာ္လၿမိဳင္



ဝီရိယမေကာင္းတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြနဲ႔ၿမိဳ႕



ေက်ာေတြကိုခဏျဖန္႔ခင္းလိုက္တယ္



ျမစ္ကိုျဖတ္လာတဲ့ေလဟာ ဘယ္မိန္းမရဲ႕ခ်ိဳင္းေခၽြးနံ႔နဲ႔မွမတူဘူး



အေသြးအသားေတြကို ခက္ရင္းနဲ႔ထိုးေကာ္ခံလိုက္ရတဲ့ မနက္စာ



ဘယ္ေလာက္မ်ားပူစပ္ပူေလာင္ႏိုင္လိုက္သလဲလို႔



ခဏေနေတာ့ ... က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးထိုင္ေနတဲ့ ေမာ္လၿမိဳင္ကို



အထက္စီးကၾကည့္ၿပီးျပန္ခဲ့ၾက



ေမာ္လၿမိဳင္ကေတာ့ အတၳရံပုခက္ထဲ ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးလႊဲလို႔ က်န္ရစ္ခဲ့



အဲဒီေန႔က ၂၉ ရက္၊ ၈ လ၊ ၂၀၁၀။







ၾကက္သြန္

ဂိုေဒါ့ႏွင့္ခ်ိန္းေတြ႕ျခင္း

မင္းဆီမွာ အင္းလ်ားကန္ရွိလား။ ေအး … မရွိဘူး။ ငါ့မွာ အင္းလ်ားကန္ဆိုတဲ့ အသိမရွိဘူး။ ဆိုလိုတာကကြာ အင္းလ်ားကန္ဟာ ငါ့အသိထဲကမဟုတ္ဘူး။ အင္းလ်ားကန္ဟာ ငါ့သိမႈထဲမွာ လိင္မကြဲျပားဘူး။ ငါဟာ အင္းလ်ားကန္ေစာင္းေပၚက ႏွစ္ေယာက္ထုိင္ခံုမွာ တစ္ေယာက္တည္းထိုင္တယ္။ နွစ္ေယာက္ေဆာင္းထီးကို တစ္ေယာက္တည္းေဆာင္းတယ္။ အိမ္က ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ေပၚမွာ တစ္ေယာက္တည္း အာသာေျဖတယ္။ စကားမစပ္ ကၽြန္ေတာ့္ကုတင္ေဘးမွာ အင္းလ်ားကန္က ဘူးသီးေၾကာ္ဆိုင္ရွိတယ္။ တံခါးဖြင့္ထားတဲ့ဆီက အလင္းေရာင္ က်ေနတယ္။ အင္းလ်ားဟာ ဘယ္သူနဲ႔သြားအိပ္ေနလဲ မသိရဘူး။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အင္းလ်ားရဲ႕ ညီမဝမ္းကြဲနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ တူတူမအိပ္ျဖစ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ အဲဒါ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ။ အျပင္မွာမိုးေတြရြာေနၿပီ။ ငါ့ဆီမွာအင္းလ်ားကန္သာရွိခဲ့ရင္ သူ႔ေက်ာမွာ အေပါက္ေတြ ဗရပြျဖစ္ေနေတာ့မွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘာဆန္းသလဲ။ အင္းလ်ားဟာေမြးကတည္းက ေက်ာမွာ အေပါက္ေတြနဲ႔။ သူ႔အေၾကာင္းလူေတြဘာပဲေရးေရး အင္းလ်ားရဲ႕ အတြင္းသားကို ငါမသိဘူး။ ဘာကအေရးႀကီးလို႔လဲ။ အင္းလ်ားဟာ အင္းလ်ားဆိုတာကိုေတာင္ မၾကာခင္ေလးကမွသိရတာပဲ။ သိပ္ေတာ့လည္းမဆန္းပါဘူး။ အင္းလ်ားဟာ သူလိုကိုယ္လို အခ်ဥ္ရည္ပါပဲ။ ဘယ္သူကဘာသိစရာလိုသလဲ။ ဘယ္သူမွလည္းမသိပါဘူး။ ေမးခြန္းေတြကိုရပ္လိုက္ေတာ့ ေလ။ ညမိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ။ ငါ့တံခါးရြက္ေတြ ပိုပိုေလးလာၿပီ။ စိတ္ကိုပိတ္လိုက္ေတာ့ က်ေနတဲ့အလင္းေရာင္ကပါ ပိတ္သြားတယ္။ ခုခ်ိန္မ်ား ဖိနပ္ျပတ္လိုက္လို႔ကေတာ့ ငါေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္မိမွာ။ အင္းလ်ားဟာ လူသံသူသံေတြနဲ႔ ဗြက္ထေန ၿပီမဟုတ္လား။ လူသံသူသံေတြက အင္းလ်ားဆီကေနကန္ၿပီးထြက္လာတာ။ တံခါးရြက္ေတြထက္က အိမ္အမိုးေတြဟာ လွလွပပေကာင္းကင္ျပာျပာျဖစ္သြားၿပီ။ အိုး … လွလိုက္တာ။ အိမ္အမိုးေတြ။ ႀကိဳးေတြ။ အင္းလ်ားေတြ။ တရိပ္ရိပ္။ ဒရြတ္ဆြဲေနတဲ့ တိမ္ေတြအင္းလ်ားကိုငံု႔ၾကည့္ေနပံုက အာသာျပင္းလြန္းလိုက္တာ။ အင္းလ်ားအိပ္ေနတဲ့ပံုကိုလည္း ခင္ဗ်ား ထည့္ေျပာဦးေလ။ တိမ္ေတြဟာ အထစ္ထစ္ႀကီးေတြျဖစ္ကုန္တယ္။ အင္းလ်ားဟာ ခိုးကူးခံလိုက္ရကတည္းက မစစ္ေတာ့ ဘူး။ အင္းလ်ားေပ်ာက္သြားၿပီ။ အခု။ သူေဌးႀကီးကလည္းအင္းလ်ားနဲ႔။ အမိႈက္ေကာက္တဲ့ကေလးအိတ္ထဲမွာလည္း အင္းလ်ားပဲ။ အႏွစ္ေလးဆယ္စစ္ပြဲအေၾကာင္းစာအုပ္ကိုကိုက္ျဖတ္ေနတာလည္း အင္းလ်ားပဲ။ အရန္ခံုေပၚထိုင္ေနတာ လည္း အင္းလ်ားပဲ။ အဲဒီလိုေၾကာင့္ပဲ အင္းလ်ားဟာ လူေပါင္းသူေပါင္းဆ့ံလာတယ္ေျပာခံရတယ္။ တကယ္က တံခါးကို ပိတ္လိုက္ရင္ အလင္းေရာင္ပါပိတ္သြားရမွာ။ အလင္းပိတ္တဲ့ေခတ္ကို ကုန္သြားၿပီလုိ႔ခင္ဗ်ားကိုကၽြန္ေတာ္ေျပာဖူးသလားပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါလည္း ကၽြန္ေတာ္ရမ္းလိုက္တာ။ ဇာတ္လမ္းက ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္းေလး။ အင္းလ်ားဟာ အဆုတ္ထဲကို ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ေလေကာင္းေလသန္႔ေတြ ႐ွဴသြင္းခိုင္းတယ္။ ပါးရည္နပ္ရည္ရွိတဲ့ အင္းလ်ားဟာ ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေနတယ္။ အခု လူေျပာသူေျပာမ်ားေနတာလည္း ဒါပါပဲ။ အင္းလ်ားဟာ သမိုင္းပဲ။ အိုး … လွလိုက္တာ။ အင္းလ်ားေတြ။ ဘယ္တံခါးကိုပိတ္ပိတ္ အင္းလ်ားက ပိတ္မသြားဘူး။ အို … ဂိုေဒါ့ေရ … ျမန္ျမန္လာပါေတာ့။ ဇာတ္လမ္းကပိတ္ေတာ့မယ္။


လင္းနီညိဳ၊ ၾကက္သြန္

ကဗ်ာကယ္ဆယ္ေရး

ေခတ္ေပၚကဗ်ာ ဂု႐ုႀကီးသံုးဦးသည္ ခေရပင္ရိပ္၀ယ္ထိုင္၍ ေအာက္ပါအတိုင္း ေဆြးေႏြးေလသည္။

ပထမဆရာႀကီး။ ။ “ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာကဗ်ာေလာကဟာ ဒီအတိုင္းသာ ဆက္သြားရင္ေတာ့ မၾကာဘူး၊

ေရစုန္ေမ်ာေတာ့မွာပဲ”

ဒုတိယဆရာႀကီး။ ။ “ဟုတ္တယ္”

ပထမဆရာႀကီး။ ။ “အခု ေနာက္ေပါက္ေကာင္ေလးေတြ သာဆိုးေသး။ ဘာတဲ့ ခံစားမႈ နိမိတ္ပံုရိပ္ေတြ မပါေစနဲ႔တဲ့၊

ကဗ်ာကို ကဗ်ာလို မေရးနဲ႔တဲ့ ”

ဒုတိယဆရာႀကီး။ ။ “ဘယ္လို ဖတ္ရမွာလဲ” “ခံစားခ်က္ေတြ အလၤကာေတြမပါဘဲ ကဗ်ာ ျဖစ္ပါ့မလား၊ ဒီေရာဂါႀကီး

အျမစ္မဆြဲခင္ ျမန္ျမန္သုတ္သင္မွ”

ပထမဆရာႀကီး။ ။ “ဟုတ္တယ္…. ျမန္မာကဗ်ာေလာကကို ကယ္တင္ရမယ္… ကဗ်ာဆိုတာ ကဗ်ာ ပီသရမယ္”

လက္သီးလက္ေမာင္းတန္း၍ သူတို႔သံုးဦးသား ေၾကြးေၾကာ္လိုက္ကာ “ကဗ်ာကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕”ဟူ၍ စတင္ဖြဲ႕စည္းေလသည္။ ၄င္းအဖြဲ႕ႀကီးသည္ တစ္စထက္တစ္စ အင္အားႀကီးမားလာကာ ယေန႔ဆိုလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံ တစ္နံတစ္လ်ားအဖြဲ႕ေပါင္း “၉၀”ေက်ာ္ ရွိလာၿပီ ျဖစ္သည္။ (ရွိတာမွ ျပည္နယ္ႏွင့္တိုင္း (၁၄)ခုတည္းရယ္၊ အဖြဲ႕က (၉၀) ေက်ာ္တဲ့…။ ကဗ်ာဆရာေတြမ်ား ပံုေျပာပါတယ္)

ဤအဖြဲ႕ႀကီး၏ အဓိကလုပ္ေဆာင္ခ်က္မွာ ကဗ်ာမ်ားအခ်ိန္မီကယ္တင္ေရး ျဖစ္သည္။ တခ်ဳိ႕ကဗ်ာေတြကို အေရးေပၚ ခြဲစိတ္ေပး သည္။ တခ်ဳိ႕ကဗ်ာေတြကို နာတာရွည္ ကုေပးသည္။ တခ်ဳိ႕ကဗ်ာေတြကို အထူးၾကပ္မတ္ေဆာင္တြင္ ထား၍ ကုသေပးသည္။ ဤႏိုင္ငံထဲတြင္ ကုသ၍ မရပါက ႏိုင္ငံျခားထိပင္ေစလႊတ္၍ ကုသေပးႏိုင္သည္အထိ ဤအဖြဲ႕ႀကီး၏ ေငြေၾကးအင္အားမွာလည္း ေတာင့္တင္းလာခဲ့သည္။ ေျခေထာက္တြင္ အမာရြတ္ရွိ႐ံုမွ်ျဖင့္ ေပါင္းရင္းမွျဖတ္ပစ္သည္အထိ စိုးရိမ္ႀကီးတတ္သည္မွအပ ဤအဖြဲ႕ႀကီးတြင္ ဆိုးဆိုးရြားရြား ေထာက္ျပစရာ မရွိေပ။

ယခုအခါ ကဗ်ာကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕ႀကီးသည္ အင္အားႀကီးမားလာကာ ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ ဆက္သြယ္၍ ကမာၻတ၀န္းလံုးတြင္ ႐ံုးခန္းခြဲမ်ား ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားလ်က္ရွိသည္။ အေျခအေနေပးလာပါက ကမၻာ့ကဗ်ာကယ္ဆယ္ေရးေန႔ဟု သတ္မွတ္ကာ ထိုေန႔တြင္ ကဗ်ာမ်ားစု၍ ေသြးလွဴဒါန္းျခင္း၊ ကဗ်ာအခ်င္းခ်င္း ေဖးမကူညီျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ၾကရန္အထိ စီစဥ္လ်က္ရွိသည္။

သို႔ေသာ္….

သူတို႔အဖြဲ႕ႀကီး၏ ေျဖရွင္းမရႏို္င္ေသးသည့္ ျပႆနာတစ္ပုဒ္မွာ သူတို႔အဖြဲ႕ႀကီး၏ ေဆာင္ပုဒ္သတ္မွတ္ရာတြင္ ျဖစ္ေပၚေနသည္။ တခ်ဳိ႕ကေဆာင္ပုဒ္ကို ကာရန္ႏွင့္ ဖြဲ႕ဖြဲ႕ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ေရးလိုသည္။ တခ်ဳိ႕က နိမိတ္ၾကမ္းၾကမ္းသံုး၍ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေရးခ်င္သည္။ တခ်ဳိ႕က ကဗ်ာဆိုတာ ႏူးညံ့ရမည္ဟုဆိုကာ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ေရးးခ်င္ၾကျခင္းေၾကာင့္ သူတို႔အဖြဲ႕ႀကီးတြင္ ယေန႔ထက္တိုင္ ေဆာင္ပုဒ္ မရွိေသးေပ။­­­­­

 

ေျမမႈန္လြင္

ျဖစ္ပံုအရဆိုရင္ ဒါ ပ်က္ဖို႔ပဲ

ဝင္စားမိတဲ့အခြံနံရံ အထူအပါးကိုသိဖို႔

အေတာ္ေလးႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္

ဟန္ခ်က္ကိုထိန္းႏိုင္ဖို႔ ထမင္းဝေအာင္သာစားထားေပေတာ့တဲ့

တစ္ခ်က္ယိုင္သြားရင္ တစ္ခ်က္ျပန္ယိမ္းလိုက္

ခုက ေရာင္စံုပူေပါင္းေတြ တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုးမႈတ္ေနတာ

အားလံုးၿပီးသြားရင္ တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုးေဖာက္ခြဲပစ္လိုက္

ဒီလိုလည္းျဖစ္တာပဲ … ဘယ္သူ႔ကိုသြားတုိင္ခ်င္လဲ

တိုင္တစ္လံုးငါးမတ္ … (တစ္က်ပ္နဲ႔တစ္မတ္) ေဟ … ေဟ့

ေပ်ာ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ တစ္ညလံုးအတြက္ငါးေသာင္းရွိရမယ္တဲ့

မလံုၿခံဳဘူး … ႀကိဳးတန္းလမ္းေလွ်ာက္ပဲေဟ့

ယိုင္ရင္း … ယိမ္းရင္း

ဖန္ခြက္ခ်င္းထိ

ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းထိ

ဖန္ခြက္ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ထိထိမိမိ မွ ထိထိမိမိ

ေျမြႏွစ္ေကာင္ တစ္ေကာင္အၿမီးတစ္ေကာင္ၿမိဳေနသလိုမ်ိဳး

လြန္႔ရင္း … လူးရင္း

ဘယ္ထဲကို ကၽြံကၽြံက်သြားမွန္းမသိရေလာက္ေအာင္ပဲ

ေမွာင္လြန္း … မည္းလြန္း … နက္လြန္း

ပ်က္ဖို႔လည္း လြယ့္ … လြန္ … လြန္း

ၾကက္သြန္

၂၀၁၀ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ၊ ၂၇ရက္