က်ီးကန္းေတြရဲ႕ ေအာ္သံထဲေရာပါခ်င္ပါလာမွာေပါ့
သိမႈ အအိုအေဟာင္းေတြကို ၿမိဳ႕ျပင္ထြက္ လိုင္းဆြဲခိုင္းထားလိုက္
ရထားလိုတြဲထားတဲ့ စကားလံုးအတြဲလိုက္ႀကီး အာ႐ံုထဲအျဖတ္မွာ
သိမႈတံတားတုန္ခါႏႈန္းဘယ္ေလာက္ … ရွိမႈ … အျဖတ္
ဘယ္ေနရာကေန ဘယ္ေနရာအထိျဖတ္မွာလဲ … ျဖတ္စရာ - ဆရာ - ဇရာ
အို - ဘယ္ႏွစ္ဦးကို ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေကာက္ယူထားတဲ့ စစ္တမ္းလဲ
ဟာဗ်ာ - ဝါးလံုးရွည္နဲ႔ရမ္းမေနနဲ႔ေလ … ရမ္းခ်င္ရင္ ေဘးနားမွာ ယပ္ေတာင္ေလးလာရမ္း
ဒီဂိုးလ္ဒင္းလန္းမွာက ပူတယ္ … မာရီယာ အိုဇာဝါ - အိုဇာ
အိုဇာ - ဝါ - ဝါ - သူ႔ကိုသိလား
ငယ္ငယ္ကတည္းက ခုခ်ိန္ထိ စြန္ တစ္ခါမွမလႊတ္ဖူးေသးလို႔
ရွက္ရမွာလား ေတေလ …
ဟာါာါာါာါာါာါာါ
မင္းနာမည္
ကပါ
သြားျပန္ၿပီကြာ
ေတြ႔ၿပီလား စကားလံုးေတြဟာ ဘယ္ေလာက္အႏၱရာယ္ရွိမွန္း
ၾကည့္ေတာ့ကြာ
ျခားေနတဲ့ ရွိမႈေတြၾကား သိမႈေတြကိုတန္းလိုက္ညွိမေနနဲ႔ေ
ေတာ္ၿပီ - ေမာတယ္- woah – oh – my – fucking – god
womfg
womfg
……………………..
……………………..
ေျပာဖို႔က်န္သြားတယ္
စေရြ႕လာေနၿပီ
ၾကက္သြန္
၂၀၁၀ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ၊ ၁၈ရက္
No comments:
Post a Comment
ကေဖးဆိုင္ထဲက တေစၦေတြပါပဲ ...
ညလံုးေပါက္ ေသာင္းက်န္းေနတတ္တယ္
သူတို႔အသံေတြက ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ား
ဘယ္လိုမကၽြတ္လြတ္မႈမ်ိဳးနဲ႔
သူတို႔ေျခာက္လွန္႔ေနျဖစ္ၾကလည္း..။
ကဗ်ာေရးတဲ့ တူရာလူမုိက္ေတြ စုေပါင္းေနထုိင္တယ္...။