ပင္လယ္တစ္ခုရဲ႕ က်မ္းစာ…

အဲဒီတုန္းက လၿပည့္ညေတြမပါ ၿပကၡဒိန္တစ္ခုအေပၚ ကြန္တုိမ်ဥ္းေတြေရးၿခစ္မိစဥ္ကေပါ့…. အၿမင့္ေပ ဘယ္ေလာက္မွာ သူတုိ႔ေက်ာက္ခ်ထားတဲ့ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြကုိ ရွာေဖြေတြ႔ရွိမလည္း… ငွက္ဖ်ားေရာဂါၿဖစ္ ေနတဲ့ ေတာင္တန္းေတြအေပၚ သူတုိ႔ခ်ိန္တြယ္ခဲ့တဲ့ အေလးခ်ိန္ေတြ မွားယြင္းေၾကာင္း သက္ေသၿပခ်က္ေတြ မထြက္ေပၚေသးခင္… ၿမင္ၿမင္သမွ်တိမ္ေတြကုိ ဆြဲငင္ညႈိ႕ယူဆဲ… မႈန္မႈိင္းသိပ္သည္းေနတဲ့ ေလထုကုိ အေၾကာင္းမဲ့ ေမာင္းထုတ္ခဲ့တယ္… အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ၿပန္ေတြးရင္ မလုိအပ္ပဲ ပုိမုိ၀န္ေလးေနခဲ့…။

ဒါဟာ မေလ့က်က္လုိက္ရတဲ့ သင္ခန္းစာလုိ… မကုိးကြယ္ဖူးတ့ဲ ဘာသာေရးလုိ႔ ဘယ္လုိမွ အနည္မထုိင္ႏုိင္ခဲ့ဖူး မီးသင့္ေက်ာက္တစ္လုံးရဲ႕ အသုံးခ်တန္ဖုိးလုိ သက္ရွိေတြက ဘယ္စာရင္းကုိင္အတတ္နဲ႔ ေၿဖရွင္းတြက္ခ်က္ရမွာ လည္း ငယ္ငယ္သခ်ာၤညံ့တဲ့ ေကာင္ေလးက ရူပေဗဒပညာရွင္ၿဖစ္လုိ႔ ေပတံတစ္ခုလုိ႔႔ေဆာင္းရြဲ႕ေနတဲ့ အမွန္တရား ေခါင္းေပၚမွာ ေဆာင္းထားတဲ့ ဦးထုပ္ကို ဂရုတစုိက္ အေလးၿပဳေနတတ္သူေတြ ကုိရြံ႔ရွာသလုိ ၿဖစ္ခဲ့… နာမ၀ိေသသနဆုိတာ ဘာလဲလုိ႔ ႏွစ္ေပါင္းသုံးဆယ္ေက်ာ္မွ သူအေသအခ်ာ စဥ္းစားၿဖစ္ခဲ့တယ္ ေတာ္ရုံတန္ရုံ အေနအထားဆုိ ဒီေၿခဖ၀ါးနဲ႔ ဒီလမ္းမ တစ္သားတည္းက်ေနဖုိ႔ ေကာင္းတယ္… မလြယ္ပါဘူး ၿမင့္ရာမွ နိမ့္ရာကုိ စီးဆင္းတယ္ဆုိတာ ပထ၀ီသင္ခန္းစာထဲက စကားလုံး… အေရးၾကီးဆုံး အခ်က္ အဓိပၸါယ္ ရွိေနဖုိ႔ မလုိအပ္တာ…။

တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ ၿပန္အမ္းလုိက္တဲ့ အိပ္မက္ေတြလုိ ညေရးညတာခက္တဲ့ တန္ရာတန္ေၾကးနဲ႔ ထုိက္သင့္သလုိ ေ၀ၿခမ္းခဲ့တယ္… ဘယ္ေတာ့မွၿပန္မလာတဲ့ နာရီေတြဟာ ပင္လယ္တစ္စင္းရဲ႕ အနားသတ္မွာ နီေဆြးပ်က္က် ေနဆဲ… ဒါဟာ ေ၀မႈန္ေနတဲ့ အလင္းစေတြအတြက္ ကန္းရွခံလုိက္ရတဲ့ ရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံမႈပဲ… သူေတာင္းစားအိုၾကီး တစ္ေယာက္က ပုံမက်ပန္းမက် လေတြကုိ.. သူ႔ လြတ္အိတ္ၾကီးထဲ ထုိးထည့္လုိက္တယ္ … ေရာက္တတ္ရာရာ သစ္ရြက္ေတြလည္း ကြန္ကရစ္ပလက္ေဖာင္း ေပၚမွာ သည္းသည္းလႈပ္လႈပ္ ေ၀စီေနတယ္… ဘယ္လုိရနံ႔ တစ္ခုတစ္ေလ မွ ေလၿပည္ေတြထဲမွာ ဒုန္းဆုိင္းမေနပါ…။ သတၱဳမုိင္းတြင္းမ်ားက သေဘာၤပ်က္မ်ားစီ ရႊက္လႊင္ခဲ့ရ ခရီးတေလွ်ာက္ လႈိင္းတံပုိးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတာ္လွန္တုိက္ခုိက္ ခဲ့ရသည္..။ ရုပ္ၾကြင္းမ်ား အၾကြင္းမဲ့ လက္ႏွက္ ခ်ၿပီးေနာက္ ၿပန္ေပးဆြဲခံလုိက္ရတဲ့ ေရမီးမင္းခုိးသူတုိ႔ကုိ ကယ္တင္ရန္… အေရးအေပၚ အေၿခအေနထဲမွာ မခ်စ္မႏွစ္သက္သူမ်ားကုိ ေပလ်ကန္ပစ္ထားခဲ့ရပါေတာ့တယ္…။

ပုဒ္မတစ္ခု အဆုံးတုိင္း နိဂုံးမခ်ဳပ္ရေသးရင္ တစ္ခုခုဆက္ေရးဖုိ႔ လုိအပ္ေနသလုိ… အိပ္ကပ္ထဲ လက္ႏႈိက္စမ္းလည္း စကားလုံးေတြက တစ္ၿပားတစ္ခ်ပ္မွ ပါမလာဘူး… လမ္းေဘးကြမ္းယာဆုိင္က စီးကရက္ ၀ယ္လုိက္တယ္ … အလံေတာ္ကုိေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ေရာမေခတ္ၿပန္ေရာက္ေနတာလား… ေရာမကုိေရာက္ေတာ့ ေရာသမခံရဦးမွာသိတယ္…။ ကမာၻသစ္ေတးေတြ မရေတာ့ ကမာၻေဟာင္းၾကီးကုိ ရာသီခြင္နဲ႔ၿငိွၾကည့္ေနရတာ … ေကာင္းကင္ဟာ တစ္စင္းၿပီးတစ္စင္းပ်က္က်… စၾကာၤ၀ဠာအစကုိ သြားဖုိ႔… ခရီးထြက္ခ်င္သူေတြ ကထြက္ကုန္ၿပီ…။ ဘ၀သံသရာအဆုံးအတြက္ ေၿမပုံမုိ႔မုိ႔ေတြက လမ္းစရွာသူကရွာ…. ။ သူ႔တရားနဲ႔ သူ႔ရထားနဲ႔ ကုိယ္က မွားလက္စတန္းလန္းၾကီး ဘ၀ရထားေပၚမွာ ရပ္နားစရာ ဘူတာပါသလား တိမ္ၿပာၿပာတခ်ဳိ႕ကုိေတာ့ ၿဖတ္ေက်ာ္ထားခဲ့တာ သိတယ္… စေတာ့ေစ်းကြက္ေတြ ပ်က္တုံးက အနာဂါတ္ အစကတည္းက မရွိသူေတြက သက္မေသၾကဘူး… ရရန္ေပးရန္ တုိ႔ မလည္ပါတ္ခင္… သေဘာၤပ်က္မ်ားသမုိင္းမွာ ကမ္းတစ္ဖက္မွာ ထားခဲ့ရတဲ့ အိပ္မက္တစ္ခ်ဳိ႕ ၿပည္ပပုိ႔ကုန္သီးသန္႔ အရည္အခ်င္းရွိသူ လူအမ်ားအၿပား… ကုိလုိနီနယ္အသစ္မ်ား အတြက္ အဂၤါၿဂဳိလ္ေပၚမွာ အၿပဳိင္အရုိင္းၿဖစ္ထြန္းလာတဲ့ သတၱဳသိုက္မ်ား … ဓားရုိးေတြခ်ည္း ရွိေတာ့ ၿမင္သမွ်သူခုိးေတြလည္း ရုိးအိသြားရွာခဲ့ပါၿပီ… ပင္လယ္ဟာ သူ႔ကုိ ခြင့္လႊတ္ဖုိ႔ ေက်ာက္ေဆာင္ ကုိ ေတာင္းပန္သလုိမ်ဳိး အဓိပါၸယ္မပါတဲ့ က်မ္းစာဟာ ပင္လယ္ေအာက္မွာ နက္ရႈိင္းေလးနက္ လုိ႔….။

မုိးလႈိင္ည