Saturday, May 8, 2010

ဘူေလးလဲ


ဘူေလးလဲ


ေၾကာင္ခံတြင္းပ်က္နဲ႔

ဇရက္ေတာင္ပံက်ိဳးတို႔

လက္ထပ္ခဲ့ၾကတာ

က်ဳပ္တို႔႐ြာမွာ

ဟိုဟာျဖစ္တုန္းကေပါ့။

ႏွစ္ေတြကလဲ ၾကာၿပီဆိုေတာ့

ဟိုဟာဆိုတာ....

(ေတာမီးေလာင္တုန္းကလား

ေရႀကီးတုန္းကလား)

ဘာရယ္လို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ

ေျပာႏိုင္တဲ့သူ မ႐ွိေတာ့ပါဘူး။

က်ဳပ္အထင္ေတာ့

ေတာမီးေလာင္တုန္းကလို႔ ထင္တာပဲ

ဘာျဖစ္လို႔လဲဆို႔ေတာ့

“ေတာမီးေလာင္ေတာေၾကာင္လက္ခေမာင္းခတ္”

ဆို႔တဲ့စကားလဲ

႐ွိတယ္မႈတ္လား။

တခ်ိဳ႕ တိုးတိုးေျပာၾကတာလဲ

အဲ့ဒီတုန္းက..

(သူတို႔ လက္ထပ္ၾကတုန္းကေျပာတာ)

ဇရက္ေတာင္ပံက်ိဳးကပဲ

သေဘာမတူသလို

ဘာလိုလို။

ဘာပဲေျပာေျပာေလ

မွတ္မိတဲ့လူေတြ ေျပာၾကတာက

သူတို႔လက္ထပ္တုန္းက

တစ္႐ြာလံုးမီးခိုးတိတ္ပဲတဲ့။

မီးခိုးတိတ္ဆိုတာ ဘာလဲ?

ဟုတ္လား....

႐ွင္းေနတာကို ႐ႈပ္ေအာင္မလုပ္နဲ႔ေလ

မီးခိုးတိတ္ဆိုတာ

မီးခိုးတိတ္ေပါ့ဗ်ာ

ဒါနဲ႔....

က်ဳပ္စကားေျပာေနတုန္း

ျဖတ္ျဖတ္ေျပာတာမႀကိဳက္ဘူး

က်ဳပ္စကားေတာင္

ဘယ္ေရာက္သြားပလဲ။

အင္းေလ....

လက္ထပ္တယ္ဆိုမွေတာ့

အိုးျခင္းထိတာမွ မဟုတ္တာ

သားသမီးေတြ ေပါက္ဖြားလာတာ

ဆန္းတာမွတ္လို႔။

ဆန္းတာက...

သူတို႔မ်ိဳးဆက္ေတြရဲ႕

နာမည္ေတြဗ်

နားေထာင္ၾကည့္....

ငါးခုန္းမတစ္ေကာင္ေၾကာင့္ တစ္ျမစ္လံုးပုတ္တဲ့

ဆုပ္လည္း႐ူး စားလည္း႐ူးတဲ့

ငေတမာရင္ တစ္သက္လံုးတဲ့

ေရစီးဆယ္ခါ ေရသာတစ္လွည့္တဲ့

လမိုက္တုန္းဗိုင္းငင္တဲ့

ကဲ မဆန္းလား...

ဒါေၾကာင့္လည္း

က်ဳပ္တို႔မွတ္မိေနတာေပါ႔။

By the way,

ခင္ဗ်ားေရာ ဘယ္လိုထင္သလဲ

တခ်ိဳ႕က....

သူတို႔သားသမီးေတြ

တခ်ိဳ႕က...

သူတို႔ေျမးျမစ္ေတြေပါ႔ဗ်ာ။

က်ဳပ္တို႔႐ြာသားေတြ အေၾကာင္းလား

ဒါက စာမဖြဲ႔ေလာက္ပါဘူး

သူတို႔က...

က်န္စစ္သားလည္းမွီတယ္

ဘုရင့္ေနာင္လည္းမွီတယ္

ရာဇ၀င္ကို ျဖတ္သန္းဖူးလွၿပီ

အေရထူေနၿပီ။

အခု...

တစ္႐ြာလံုးမွာ

အုန္းအုန္းၾကြတ္ၾကြတ္ျဖစ္ေနတဲ့

ကိစၥလား။ ။

ခင္ဗ်ားေမးမွ သတိရေတာ့တယ္

အစကေတာ့...

က်ဳပ္လဲ

ဒီအေၾကာင္းေျပာခ်င္လို႔

စကားအစခ်ီတာပဲ

မတီးပဲ ျမည္ျပန္ျပီ

မထင္နဲ႔...။

အခု...လာျပန္ၿပီေလ

က်ဳပ္တို႔႐ြာမွာ

အႀကီးအက်ယ္လက္ထပ္ပြဲတစ္ခု။

သတို႔သားနဲ႔ သတို႔သမီးနာမည္က

ယုန္ေတာင္ေျပးနဲ႔ ေခြးေျမာက္လိုက္ တဲ့

ဖိတ္စာေတာ့ေ၀ၿပီးၿပီ.....

ဒီတစ္ခါလဲ

တစ္႐ြာလံုး မီးခိုးတိတ္ပဲတဲ့

(လာျပန္ၿပီ မီခိုးတိတ္။)

ဘာပဲေျပာေျပာ

ဒီကိစၥကိုေတာ့

တစ္႐ြာလံုးက

စိတ္အ၀င္စားသားဗ်။

သူတို႔သာ...

လက္ထပ္ျဖစ္မယ္ဆိုရင္

(တခ်ိဳ႕ကလဲ လက္ထပ္ပြဲ ပ်က္မလိုလို

ဘာလိုလို ေျပာေနၾကတာကိုး)

အဲ...သူတို႔သာ

တကယ္လက္ထပ္ျဖစ္မယ္ဆိုရင္

ေမြးလာမယ့္ ကေလးကို

နာမည္ေပးဖို႔ အတြက္ေတာင္

႐ြာကလူေတြက စဥ္းစားၿပီးသား။

ေခတ္လဲမွီရမယ္ ဆန္းလဲဆန္းရမယ္ေပါ႔ဗ်ာ...

အဲ....သူတို႔ေ႐ြးထားတဲ့နာမည္က

“ဘူေလးလဲ”တဲ့။

ဘယ္လိုလဲ

ခင္ဗ်ားေရာႀကိဳက္ရဲ႕လား။


သစၥာနီ


လက္ရွိၿမန္မာ ႏႈတ္မႈကဗ်ာ (oral poem) ေတြကိုစိပ္ၿဖာၾကည့္ရင္၊အဖက္ကဗ်ာ၊အရြတ္ကဗ်ာ၊

အဆို ကဗ်ာ (ေတးထပ္၊ေဘာလယ္)စသၿဖင့္ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။

အဲ့ဒီထဲမွာ မပါေသးတဲ့ အမ်ဳိးအစားတစ္ခု

ကေတာ့ အေၿပာကဗ်ာ(Talk poem)ပါ။

အခုေဖာ္ၿပလိုက္တဲ့ကဗ်ာကေတာ့ အေၿပာကဗ်ာ ။

ဒီကဗ်ာကိုမဖတ္ရပါဘူး။ မရြတ္ရပါဘူး။မဆိုရပါဘူး။

စကားေၿပာသလို(Talking poetry)သာအသံထြက္ရပါတယ္။

ေန႔စဥ္သံုးဘာသာစကားနဲ႔ စိတ္ကူးစိတ္သန္း ဘာသာစကားကိုေရာေမႊထားပါတယ္။

ဘာသာစကားရဲ႕အေၿခခံတခ်ဳိ႕(အာေမဋိတ္သံ၊ေမးခြန္းေမးၿခင္း၊တစ္ကိုယ္ေတာ္ၿငီးခ်င္းစတာေတြနဲ႕)

လက္တန္းသေဘာတခ်ဳိ႕ကို ထည့္သြင္းအသံုးၿပဳရင္း စကားေၿပာအရည္အေသြး(တန္ဘိုး)ကို

တိုးၿမင့္ဖို႔ၾကိဳးစားထားတာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

သစၥာနီ

No comments:

Post a Comment

ကေဖးဆိုင္ထဲက တေစၦေတြပါပဲ ...
ညလံုးေပါက္ ေသာင္းက်န္းေနတတ္တယ္
သူတို႔အသံေတြက ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ား
ဘယ္လိုမကၽြတ္လြတ္မႈမ်ိဳးနဲ႔
သူတို႔ေျခာက္လွန္႔ေနျဖစ္ၾကလည္း..။
ကဗ်ာေရးတဲ့ တူရာလူမုိက္ေတြ စုေပါင္းေနထုိင္တယ္...။