Saturday, March 5, 2011

ေတာင္တြင္းႀကီးက ႀကီးေတာ္ ေတာ္ေတာ္ဆုိး

        ေတာင္တြင္းႀကီးက ႀကီးေတာ္ ေတာ္ေတာ္ဆုိး
        [ ျဖစ္ရပ္မွန္ စုံေထာက္ ကဗ်ာ ]

တစ္ေန႔ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္ မိတ္ေဆြ ဆာအာသာေရႊဥသိခၤတုိ႔ ပ်င္းပ်င္း ရွိလွသျဖင့္ တစ္ေယာက္ေခါင္း ကုိ တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ သန္းရွာၾကရာ သန္းမႀကီး ေျခာက္ေကာင္ခန္႔ ဇီဝိန္ေျခြၿပီးခ်ိန္တြင္ ထုိပုဂၢဳိလ္ႀကီး ေရာက္လာေတာ့သည္ ။ အႏွီ ပုဂၢဳိလ္ႀကီးမွာ ႏွယ္ႏွယ္ရရ မဟုတ္ ၊ တစ္ေခတ္ တစ္ခါက ဘာဆုိလားပဲ ဆုိသည့္ ကဗ်ာအေက်ာ္အေမာ္ႀကီး ျဖစ္၏ ။ ၎ ပုဂၢဳိလ္ႀကီးႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္မိတ္ေဆြတုိ႔ အျပန္အလွန္ စကား ေျပာၾကပုံမွာ အင္မတန္ေဂၚလွသျဖင့္ ၾကားဝင္တည္းျဖတ္ျခင္းမျပဳေတာ့ပဲ ေအာ္ရဂ်င္နယ္ အတုိင္း ကဗ်ာ အျဖစ္ ေရးသားတင္ျပလုိက္ပါသည္ ။



ဆာအာသာေရႊဥသိခၤ  -   “ဘဲႀကီးေျပာ . .  ဘာေတြေရွာ့ခ္တက္လာလုိ႔လဲ”
ကဗ်ာကဝိႀကီး           -  “သားႀကီးေရ ကုိယ့္အျဖစ္ကေတာ့ သားႀကီး မွမကယ္ရင္ ဆုိဖြယ္ရာမရွိ ျဖစ္ေနၿပီ”
ဆာအာသာေရႊဥသိခၤ  -   “ဆုိပါဦး”
ကဗ်ာကဝိႀကီး         -  “ကုိယ့္အျဖစ္ကေတာ့ ဆန္းလို္က္တာမွ ႏုိင္းေလာက္ရွိမယ္ သားႀကီးေရ ”                                      ဒီလုိကြ .. “ ကုိယ္က ညတုိင္းလိုလို အနည္းဆုံးကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ ဆြဲ ၿပီးမွ
                                   အိပ္တယ္ကြာ အခုေနာက္ပုိင္း ဘာျဖစ္သလဲဆုိေတာ့ ညဘက္ ကုိယ္ေရးထား
                                   တဲ့ ကဗ်ာေတြက မနက္ေရာက္ရင္  စာအုပ္ထဲက ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားၿပီး စာ 
                                   စာမ်က္ႏွာ အလြတ္ႀကီးပဲ က်န္ခဲ့ေရာ အလားတူပဲ ကုိယ့္ ဦးေႏွာက္ထဲမွာလည္း
                                  အဲ့ဒီ ေပ်ာက္သြားတဲ့စာလုံးေတြကုိ လုံးလုံး ျပန္စဥ္းစားလုိ႔ မရျပန္ဘူး” ။
ဆာအာသာေရႊဥသိခၤ  -   “ ဟာ ” . . “ဘဲႀကီးတုိ႔ကေတာ့ကြာ ေတြ႔လုိက္မွျဖင့္ အဆန္းေတြႀကီးပဲ”
ကဗ်ာကဝိႀကီး           -  “ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေျပာတာေပါ့ကြာ သားႀကီးမွ မကယ္ရင္ ကုိယ့္ဘဝ ဒုိးရေတာ့မယ္
                                  လုပ္ပါဦးကြာ”
ဆာအာသာေရႊဥသိခၤ  -   “ အုိေကေလ  . . . ဒီလုိဆုိေတာ့ ဘဲႀကီးအိမ္ကုိ အရင္သြား ခ်က္ၾကတာေပါ့ ၿပီး
                                  ေတာ့မွ ဆြဲစရာရွိတဲ့ ဇယားေတြ ဆက္ဆြဲၾကတာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား ”

         

                   ေျပာေျပာဆုိဆုိႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ မိတ္ေဆြႀကီး ဆာအာသာေရႊဥသိခၤ ႏွင့္ ကဗ်ာကဝိႀကီးတုိ႔သည္ တစ္ေယာက္ခါး တစ္ေယာက္ဖက္ကာ ကၽြႏု္ပ္၏ ရွစ္လႊာ အထပ္မွ ေအာက္သုိ႕ ဆင္းသြားၾကေလေတာ့သည္
သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ထြက္သြားသည့္ အခါ ကၽြႏု္ပ္၏ အခန္းေလးသည္ျပန္လည္ တိတ္ဆိတ္သြား ပါေတာ့သည္။
ကၽြႏု္ပ္မွာလား ကၽြႏု္ပ္မိတ္ေဆြႀကီး ျပန္လာမည့္ အခ်ိန္ကုိသာ ဝရန္တာတြင္ ထြက္၍ လည္တဆန္႔ဆန္႔ ေမွ်ာ္ေနမိ၏ ။ [ စုံစမ္းပုံ စုံစမ္းနည္း အျပည့္အစုံကုိ ဝါေခါင္လထုတ္ Yes or No မဂၢဇင္းတြင္ ဖတ္ရႈ ႏုိင္ပါသည္ ] 

                                                                        သေဗၺသတၱာ သုခိအတၱာနံ ပရိဟရႏၱဳ
                                                                                   ေျမမႈန္လြင္


No comments:

Post a Comment

ကေဖးဆိုင္ထဲက တေစၦေတြပါပဲ ...
ညလံုးေပါက္ ေသာင္းက်န္းေနတတ္တယ္
သူတို႔အသံေတြက ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ား
ဘယ္လိုမကၽြတ္လြတ္မႈမ်ိဳးနဲ႔
သူတို႔ေျခာက္လွန္႔ေနျဖစ္ၾကလည္း..။
ကဗ်ာေရးတဲ့ တူရာလူမုိက္ေတြ စုေပါင္းေနထုိင္တယ္...။